Γιατί είναι σημαντική η Κοινή Επιμέλεια σε ένα διαζύγιο;

Ερώτηση : Γιατί η Κοινή Επιμέλεια είναι σημαντική μετά το διαζύγιο;

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑΣ

Αγαπητοί Φίλοι ΜΠΑΜΠΑ...ΕΛΑ & ΓΟΝΕΙΣ ΙΣΟΤΙΜΟΙ,

Ερώτηση : Γιατί η Κοινή Επιμέλεια είναι σημαντική μετά το διαζύγιο;

Απάντηση :

Είμαι υπέρ των ίσων δικαιωμάτων των γονιών με ΙΣΗ φυσική και νομική επιμέλεια. Καθώς έχω μεγαλώσει δύο γιους οι οποίοι δεν έχουν καμία επαφή με τον πατέρα τους, έχω δει από πρώτο χέρι τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει η απουσία του ενός γονέα.

Έδωσα στον πρώην μου κάθε ευκαιρία για να είναι ένας ισότιμος γονέας στα παιδιά του. Δεν τον ενδιέφερε, αλλά υπάρχουν πολλοί μπαμπάδες που αγωνίζονται ενάντια σε ένα σύστημα που ευνοεί τις μητέρες, ουσιαστικά δηλαδή για ένα αυτονόητο δικαίωμα που ένας πατέρας δεν έπρεπε να καν να κάνει, δηλαδή να αγωνίζεται για το δικαίωμα του ως ισότιμος γονέας για τα παιδιά του.

Πιστεύω ότι το σύστημα μας, στα δικαστήρια για τις οικογενειακές μας διαμάχες, πρέπει να αλλάξει με έναν τρόπο που να αναγνωρίζει τη σημασία των πατέρων στη ζωή των παιδιών τους. Κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και τρεις ώρες ενδιάμεσα μια φορά την εβδομάδα, ΔΕΝ είναι μια σχέση γονέα παιδιού. Όσο τα δικαστήρια διατάζουν σε στενά περιθώρια, ημέρες και ώρες για προσωπική επικοινωνία με τον πατέρα, και μέχρις ότου τα δικαστήρια να σταματήσουν να βλέπουν υποτιμητικά και να μην δίνουν στους πατέρες την ίδια αναγνώριση όπως δίνεται στις μητέρες, τα παιδιά του διαζυγίου θα συνεχίσουν να υποφέρουν.

Παρακάτω, συγκέντρωσα αποσπάσματα από μερικές μελέτες που βρήκα στο διαδίκτυο, που υποστηρίζουν την πεποίθησή μου ότι η ΙΣΟΤΗΤΑ στην ανατροφή και επιμέλεια των παιδιών μετά το διαζύγιο, είναι αυτό που εγώ αποκαλώ "συμφέρον των παιδιών" :

"Τα παιδιά χωρίς πατέρα είναι σε δραματικά μεγαλύτερο κίνδυνο κατάχρησης ναρκωτικών και αλκοόλ, ψυχικές ασθένειες, αυτοκτονίες, κακές εκπαιδευτικές επιδόσεις, ανεπιθύμητη εφηβική εγκυμοσύνη και στην εγκληματικότητα".

"Οι έφηβοι που ζουν σε μονογονεϊκές οικογένειες είναι πιθανότερο να κάνουν κατάχρηση αλκοόλ και σε μικρότερη ηλικία, σε σύγκριση με τα παιδιά που μεγάλωσαν σε οικογένεια και με τους δυο γονείς". 

"Η απουσία του πατέρα στο σπίτι, επηρεάζει σημαντικά τη συμπεριφορά των εφήβων και ευθύνεται στην ευρύτερη χρήση αλκοόλ και μαριχουάνας".  

"Μια μελέτη από 156 θύματα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, διαπίστωσε ότι η πλειοψηφία των παιδιών προήλθε από διαλυμένες ή μονογονεϊκές οικογένειες. Μόνο το 31% από τα παιδιά αυτά, ζούσαν και με τους δύο βιολογικούς γονείς. Παρά το γεγονός ότι οι θετές οικογένειες αποτελούν μόνο το 10% του συνόλου των οικογενειών, το 27 % των κακοποιημένων παιδιών, ζούσαν σε οικογένεια είτε με πατριό ή τον φίλο της μητέρας". 

"Ερευνητές στο Μίτσιγκαν διαπίστωσαν ότι "το 49 % όλων των περιπτώσεων κακοποίησης παιδιών, διαπράττονται από ανύπαντρες μητέρες ". 

"Σε μια έρευνα από 146 έφηβους φίλους, των 26 εφήβων θυμάτων αυτοκτονίας, οι έφηβοι που ζουν σε μονογονεϊκές οικογένειες δεν είναι μόνο πιο πιθανό να διαπράξουν αυτοκτονία, αλλά επίσης πιο πιθανό είναι να πάσχουν από ψυχολογικές διαταραχές, σε σύγκριση με εφήβους που ζουν σε ακέραιες οικογένειες". 

"Τα αγόρια που μεγαλώνουν σε σπίτι με πατέρα απόντα, σε σχέση πατέρας παρόντα, είναι πιο πιθανό τα σπίτια αυτά να έχουν πρόβλημα με τη θέσπιση κατάλληλων ρόλων φύλου και ταυτότητας φύλου". 

"Τα κράτη με υψηλά επίπεδα κοινής και φυσικής επιμέλεια ( πάνω από 30 % ) το 1989 και το 1990, έχουν δείξει σημαντικά μεγαλύτερη μείωση στα ποσοστά διαζυγίων σε επόμενα έτη έως το 1995, σε σύγκριση με άλλα κράτη. Τα ποσοστά διαζυγίων μειώθηκαν σχεδόν τέσσερις φορές πιο γρήγορα, σε σύγκριση με τα κράτη όπου η κοινή φυσική επιμέλεια είναι σπάνια. Ως εκ τούτου, τα κράτη με υψηλά επίπεδα κοινής επιμέλειας έχουν πλέον σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά διαζυγίου κατά μέσο όρο σε σχέση με άλλα κράτη. Τα κράτη που ευνόησαν την αποκλειστική επιμέλεια, είχαν επίσης περισσότερα διαζύγια που αφορούν τα παιδιά. Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι οι κοινωνικές δημόσιες πολιτικές για την προώθηση της αποκλειστικής επιμέλειας, μπορεί να συμβάλλουν στο υψηλό ποσοστό διαζυγίων".

Βλέπω ορισμένες γυναίκες και μητέρες, να κάνουν άθλιες προσπάθειες, να αποδείξουν ότι μπορούν να διαχειρίζονται τα πάντα μόνες τους σχετικά με τα παιδιά τους, να γκρινιάζουν, κι ότι δεν έχουν οικονομική βοήθεια από τους πρώην συζύγους τους. Δεν θα σταθώ παραπάνω στο ότι χρησιμοποιούν πάντα τα παιδιά τους σε ότι κι αν γίνεται, και πάντα περιστρέφουν την κουβέντα σε οικονομικά θέματα διατροφής, διότι όλοι πλέον γνωρίζουν τον λόγο. 

Αλλά τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να μοιραστούν ΙΣΕΣ ευθύνες στην ανατροφή των παιδιών, μεταξύ του συζύγου και της συζύγου. Και οι δύο μπορούν να συνεισφέρουν, ο καθένας με τον τρόπο του, για το καλό των παιδιών.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας μια μητέρα.

Δ.Ν.