ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ. Μεταρρύθμιση του νόμου, στην επιμέλεια των παιδιών.

Οι νόμοι για την επιμέλεια των παιδιών και την διατροφή, έχουν γίνει πιο επαχθείς κατά τα τελευταία 30 χρόνια λόγω του ότι λιγότεροι γονείς πλέον διαμένουν μαζί και οι γυναίκες έχουν γίνει εξίσου ικανές με τους άνδρες στο να κερδίζουν τα προς το ζην. 

Οι νόμοι αντί να αντικατοπτρίζουν αυτές τις αλλαγές, έχουν μείνει πίσω, συνεχίζουν να ευνοούν τις μητέρες έναντι των πατέρων. Οι νόμοι γενικά, επιβραβεύουν με την κύρια επιμέλεια, τον γονέα που αφιέρωσε περισσότερο χρόνο στο σπίτι με τα παιδιά και λιγότερο χρόνο εργασίας, ακόμη και αν η διαφορά ήταν πολύ μικρή. 

Στη συνέχεια, ο άλλος γονέας διατάζεται να καταβάλει ένα συντριπτικό ποσό για την διατροφή του παιδιού, μερικές φορές εξαιρετικά εξωπραγματικό ποσό. Σε ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό των περιπτώσεων, δίνεται η επιμέλεια του παιδιού στον πατέρα, η κατάσταση αντιστρέφεται μερικώς αλλά οι νόμοι δεν τιμωρούν τη μητέρα.

Οι πατέρες έχουν αντιδράσει κατά τη διάρκεια των ετών με διαφορετικούς τρόπους.

Ενδεικτικά, στο εξωτερικό, η γνωστή ακτιβιστική οργάνωση για τα δικαιώματα των πατέρων Fathers4Justice στη Βρετανία, ντύνονται σαν σούπερ ήρωες και σκαρφαλώνουν σε δημόσια κτίρια και μόλις πρόσφατα προχώρησαν στην μερική καταστροφή πινάκων έργων τέχνης και σε καταλήψεις γεφυρών σε αυτοκινητοδρόμους, για να επιστήσουν την προσοχή στην αδικία. 

Ο ίδιος ο ιδρυτής των Fathers4Justice, Matt O'Connor, το 2011 είχε ξεκινήσει απεργία πείνας για την ΙΣΗ ανατροφή των παιδιών, έξω από το σπίτι του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον.

Μερικοί πατέρες διαπράττουν και τραγικές αυτοκτονίες. Το 2011 επίσης, ένας αγανακτισμένος πατέρας αυτοπυρπολήθηκε στα σκαλιά του δικαστικού μεγάρου στο New Hampshire, μετά την αποστολή μιας 15 - σελίδων  "Τελευταίας Δήλωσης" σε τοπική εφημερίδα, όπου αναφερόταν λεπτομερώς στην απογοήτευση του με την επιμέλεια του παιδιού και το νομικό σύστημα.

Στην Γαλλία φέτος το ίδιο, με τον αγανακτισμένο πατέρα που σκαρφάλωσε σε γερανό στο λιμάνι της Νάντης απλώνοντας πανό διαμαρτυρίας, κι έπειτα ακολούθησαν κι άλλοι πατέρες σε άλλες Γαλλικές πόλεις, που επίσης σκαρφάλωσαν σε γνωστά μνημεία. 

Σε απεργία πείνας, αυτό τον χρόνο επίσης, προχώρησε και ο Γάλλος πατέρας Thierry Lucas, μπροστά στα Βασιλικά Ανάκτορα στην Στοκχόλμη στην Σουηδία.  

Το πιο γνωστό προφίλ θύματος του συστήματος για την επιμέλεια των παιδιών, ήταν ο ηθοποιός Alec Baldwin, που βοήθησε να φέρει στο φως και στην δημοσιότητα, την αδικία, γράφοντας ένα βιβλίο για την εμπειρία του.

Αν και σχεδόν απειροελάχιστες αλλαγές έχουν γίνει στους νόμους κατά τα τελευταία λίγα χρόνια, λόγω των αναφορών και των προσπαθειών των οργανώσεων για τα δικαιώματα των πατέρων, δεν έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος. 

Στην Αμερική, σύμφωνα με την Υπηρεσία Απογραφής των ΗΠΑ, το 84 % των γονέων που έχει την επιμέλεια των παιδιών, είναι μητέρες, ένας αριθμός που δεν έχει αλλάξει από το 1983 !!! 

Αυτό είναι ατυχές, διότι Καναδοί οικονομολόγοι, όπως ο Paul Miller, ανέλυσε τα στοιχεία για τις οικογένειες και διαπίστωσε ότι "..το φύλλο του γονέα δεν είναι ένα ... καν είδος πρόβλεψης σε οποιοδήποτε από τα αποτελέσματα των παιδιών που εξετάστηκαν, δηλαδή, της συμπεριφοράς, της εκπαίδευσης ή της υγείας". 

Τα παιδιά συχνά καταλήγουν με το  "Σύνδρομο Γονικής Αλλοτρίωσης ή Αποξένωσης (PAS)"  αναπτύσσοντας μια απέχθεια για τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, από τον γονέα που έχει την επιμέλεια του παιδιού. Μακροπρόθεσμες μελέτες των παιδιών στις ΗΠΑ και τη Νέα Ζηλανδία βρήκαν ότι υπάρχει μια άμεση συσχέτιση μεταξύ της απουσίας του πατέρα και της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης των εφήβων.

Η τελευταία προσπάθεια των πατέρων για να αλλάξει το σύστημα, ζητά κοινή ανατροφή των παιδιών, ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ.

Αν και νομικοί κύκλοι, που υπερασπίζονται την Κοινή Επιμέλεια, διαφέρουν σχετικά στις απόψεις τους, με το πώς η κοινή ανατροφή των παιδιών θα πρέπει να εφαρμοστεί, αλλά ο γενικός κανόνας είναι να καταστεί η διάταξη για κοινή επιμέλεια σε 50 / 50 κοινής φυσικής και νομικής επιμέλειας, όταν οι γονείς χωρίσουν, πλην ορισμένων έκδηλων περιστάσεων.

Αυτό θα αντικαταστήσει το σημερινό σύστημα, το οποίο αφήνει την επιλογή στο καπρίτσιο ενός δικαστή για να αποφασίσει τι αποτελεί "το καλύτερο συμφέρον του παιδιού". 

Τα νομοσχέδια που εισάγονται στα πολιτειακά νομοθετικά σώματα σε πολλά κράτη, περιέχουν τώρα την έκδοση της κοινής επιμέλειας. Σε αυτά τα κράτη, οι μελέτες διαπιστώνουν ότι τα ποσοστά διαζυγίων είναι χαμηλότερα και τα παιδιά προσαρμόζονται καλύτερα.

Για να επιτευχθούν νόμοι για την κοινή ανατροφή των παιδιών, Κοινή Επιμέλεια, πρέπει να υπάρχουν αυστηρότερες και ξεκάθαρες απαιτήσεις για την έκδοση σχετικών διατάξεων και τη μεταρρύθμιση των νόμων για την διατροφή παιδιών.

Το 50/50 της κοινής επιμέλειας, δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει την διατροφή του παιδιού, εκτός αν υπάρχουν έκδηλες περιπτώσεις.Η Διατροφή των παιδιών δημιουργεί ένα κίνητρο για να συνεχίζονται οι δικαστικές διαμάχες. 

Πολλοί πατέρες διατάζονται από τους δικαστές να καταβάλλουν υπέρογκα και εξωπραγματικά ποσά, και πολλές μητέρες την θέλουν λαίμαργα ως πηγή εισοδήματος, για να την χρησιμοποιήσουν σε ότι θέλουν, δεδομένου ότι υπάρχει ελάχιστος έλεγχος από την πολιτεία και την δικαιοσύνη, του τρόπου με τον οποίο δαπανώνται.

Εξαλείψτε τη διατροφή του παιδιού σε όλα, εκτός από τις πιο διαβόητες περιπτώσεις, και οι περισσότερες από τις οικογενειακές μάχες στα δικαστήρια μας, θα σταματήσουν.

Ο "εξαντλημένος μπαμπάς" που απειλείται από συλλήψεις και κατασχέσεις, από την επιβολή του νόμου για την διατροφή του παιδιού, αυτό θα πρέπει να σταματήσει. 

Όλοι τους, είναι πατέρες που δεν είχαν την τύχη να τους ανατεθεί η επιμέλεια, με την σημερινή οικονομική κρίση οι περισσότεροι είναι άνεργοι, το εισόδημα τους έχει υποστεί περικοπές και κάποιοι εργάζονται σε δυο δουλειές, μόνο για να προσπαθήσουν και να συμβαδίσουν με τα έξοδα και την διατροφή του παιδιού. 

Πολλά κράτη μελετούν την αφαίρεση του νόμου για την Διατροφή των παιδιών καθώς και στην ανανέωση της σημασίας του Γάμου. 

Προτείνουν την κατάργηση του νόμου για το διαζύγιο και απαιτούν από τα ζευγάρια, όπου μόνο ο ένας σύζυγος θέλει διαζύγιο, να συμπληρώσουν οι ίδιοι τα χαρτιά του διαζυγίου. Αυτό θα απομυθοποιούσε το διαζύγιο, δεδομένου ότι οι σύζυγοι δεν θα τρέχουν στο δικαστήριο για να τελειώσει ο γάμος, αλλά θα αναγκαστούν να συνεργαστούν μεταξύ τους και για να καταλήξουν σε μια κατάσταση επιμέλειας των παιδιών όπου και οι δύο συμφωνούν. 

Επί του παρόντος, ο γάμος είναι ένα είδος σύμβασης, όπου ένα μέρος μπορεί να καταγγείλει μονομερώς την σύμβαση. 

Οι μικρές αλλαγές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια είναι ενθαρρυντικές αλλά όχι ικανοποιητικές. Καθώς οι οικογένειες συνεχίζουν να εκσυγχρονίζονται και περισσότερες γυναίκες υποφέρουν επίσης τις επιπτώσεις των ξεπερασμένων νόμων για την επιμέλεια των παιδιών, οι νόμοι τελικά θα αναγκαστούν να μεταρρυθμιστούν. 

Μπορεί απλά να μην προλάβουμε να το ζήσουμε.

Αυτό είναι ένα νέο είδος πάλης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και μια μέρα ίσως τα δισέγγονα μας θα κοιτάξουν πίσω και θα θυμηθούν τους προγόνους τους, που πολέμησαν τόσο σκληρά για το δικαίωμά τους να έχει νόημα ο χρόνος και με τους δύο γονείς.

Billy Trully