ΗΡΘΕ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠ. ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΔΥΟ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΤΩΝ, ΤΟΥ BLOG ΜΑΣ ΜΠΑΜΠΑ ΕΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΩΝ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, ΠΟΥ ΣΤΡΕΦΟΤΑΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΚΑΙ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ!

Με Εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης ΚΑΤΟΧΥΡΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Επικοινωνίας των παιδιών με τον Γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια, η Ενημέρωση του και η Χορήγηση Εγγράφων που αφορούν το παιδί που φιλοξενείται σε παιδικό ή βρεφονηπιακό σταθμό. 

Το Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης έκανε δεκτή πρόταση του Συνηγόρου του Πολίτη για τα δικαιώματα των φιλοξενούμενων παιδιών σε παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς, των οποίων οι γονείς βρίσκονται σε διάσταση ή είναι διαζευγμένοι και δεν ασκούν από κοινού την επιμέλεια του τέκνου τους.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης για τα Δικαιώματα των Παιδιών - φιλοξενουμένων σε παιδικό ή βρεφονηπιακό σταθμό των οποίων οι γονείς είναι σε διάσταση ή είναι διαζευγμένοι. (Κάντε κλίκ είναι σε μορφή PDF, κάνετε λήψη και χρησιμοποιήστε την).

Ο Συνήγορος του Πολίτη, στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς του ως Συνήγορος του Παιδιού, εξέτασε σημαντικό αριθμό υποθέσεων σχετικά με προβλήματα που δημιουργούνται σε δημοτικούς και ιδιωτικούς βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς και αφορούν την αντιμετώπιση των γονέων που δεν ασκούν την επιμέλεια των τέκνων τους.

Για τον λόγο αυτό ζήτησε από το Υπουργείο Εσωτερικών να εκδώσει εγκύκλιες οδηγίες, ώστε να διευκρινιστούν ζητήματα όπως η επικοινωνία γονέα – τέκνου στον χώρο του σταθμού, η ενημέρωση του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια του τέκνου, η συμμετοχή του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια του τέκνου στα συλλογικά όργανα, η παραλαβή του παιδιού.

Ο Συνήγορος τόνισε ότι μέριμνα του προσωπικού των σταθμών θα πρέπει να αποτελεί η προστασία των δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, και ειδικότερα το δικαίωμα σε ανατροφή και από τους δύο γονείς, λαμβάνοντας υπόψη την άποψη του παιδιού και έχοντας ως γνώμονα το συμφέρον του, χωρίς να ευνοεί τυχόν ιδιοκτησιακές αντιλήψεις του γονέα που ασκεί την επιμέλεια. Αντίθετα, πρέπει να ενθαρρύνεται η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή του τέκνου τους.

Το Υπουργείο αποδέχτηκε στο σύνολό της την πρόταση του Συνηγόρου του Πολίτη και προέβη στην έκδοση  εγγράφου προς όλες τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις  για την άμεση ενημέρωση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης αρμοδιότητάς τους.

Αντίστοιχη παρέμβαση του Συνηγόρου για τα παιδιά-μαθητές με χωρισμένους γονείς  και τη σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας. 

Πηγή

Διαβάστε αυτό που επεσήμανε το BLOG μας ΜΠΑΜΠΑ ΕΛΑ, με γραπτές Αναφορές και Καταγγελίες προς τον Συνήγορο του Παιδιού, πάνω από ΔΥΟ έτη τώρα, την Καταπάτηση των Δικαιωμάτων των παιδιών - φιλοξενουμένων σε παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς.

1) Χορήγηση εγγράφων από το φάκελο του παιδιού που φοιτά σε παιδικό σταθμό. ΑΙΤΗΣΗ - ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ 

2) Δικαίωμα επικοινωνίας, ενημέρωσης καθώς και στην συμμετοχή εκδηλώσεων, των Μπαμπάδων που δεν έχουν την επιμέλεια αλλά διατηρούν την Γονική Μέριμνα του παιδιού τους, που βρίσκεται σε πολύ μικρή ηλικία και φοιτά σε Παιδικό, Βρεφονηπιακό Σταθμό ή και σε Νηπιαγωγείο, είτε Δημόσιο είτε του Δήμου. 2η ΑΙΤΗΣΗ-ΑΝΑΦΟΡΑ (Υπόδειγμα) ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ  

3) Ενημέρωση- Χορήγηση Εγγράφων που αφορούν το παιδί και Συμμετοχή σε Εκδηλώσεις των Δημοτικών Παιδικών και Βρεφονηπιακών Σταθμών για τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια - ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, Τμήμα για τα Δικαιώματα Του Παιδιού 

Ποιοι είναι πραγματικά μονογονείς, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία.

Μονογονέας ΔΕΝ θεωρείται ο/η γονιός που είναι διαζευγμένος/η και του έχει ανατεθεί η επιμέλεια του παιδιού ενώ εξακολουθεί και διατηρεί την γονική μέριμνα και ο άλλος γονιός.

Ουσιαστικά είναι εσφαλμένη η αντίληψη που έχει δημιουργηθεί ότι "Μονογονείς" είναι και οι διαζευγμένες/οι που ασκούν κατ΄αποκλειστικότητα την επιμέλεια του παιδιού ή των παιδιών!

Το τονίζουμε αυτό, διότι υπάρχουν άνθρωποι που δρουν κάτω από ιδιοτελείς σκοπούς και που ισχυρίζονται ότι στο διαζύγιο "Μονογονέας" θεωρείται  ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια του παιδιού, παρακάμπτωντας και αγνοώντας σκοπίμως ότι ο γονέας που ΔΕΝ ασκεί την επιμέλεια του παιδιού (στην σεξιστική και ρατσιστική Ελλάδα, ο γονέας αυτός μονίμως είναι ο πατέρας) εξακολουθεί και ασκεί την Γονική Μέριμνα (Μέριμνα = Φροντίδα). 

Οι ίδιοι άνθρωποι και κύκλοι, όπως έχουμε προαναφέρει και αναλύσει και σε προηγούμενα άρθρα μας, αγνοούν εσκεμμένα την Ελληνική πραγματικότητα και τα δεκάδες χιλιάδες περιστατικά ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, δηλαδή την Παρεμπόδιση Επικοινωνίας που προκαλεί η υπαίτιος γονέας που ασκεί την Επιμέλεια του τέκνου ή των τέκνων (στην Ελλάδα η γονέας αυτή είναι η μητέρα, αφού στο συντριπτικό ποσοστό του 95% - 97% οι έλληνες δικαστές ΑΝΑΙΤΙΟΛΟΓΗΤΑ και ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ, αποδίδουν την επιμέλεια του παιδιού στην μητέρα, καθιστώντας την με αυτό τον αθέμιτο τρόπο, Μονοκράτορα στην ζωή ενός παιδιού) με τον γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια αλλά εξακολουθεί και ασκεί την γονική μέριμνα.   

Εκεί είναι προφανές ότι ο γονέας που δεν ασκεί την επιμέλεια (κατά πλειοψηφία ο πατέρας), δεν φέρει την υπαιτιότητα της διακοπής της ανατροφής του παιδιού του ή των παιδιών του, αφού αυτονόητα οι κύριοι και κατ' αποκλειστικότητα υπεύθυνοι για αυτό είναι: 

α) Οι έλληνες δικαστές, που ενώ έχουν το νόμιμο, τυπικό δικαίωμα να διατάξουν ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ (βλ. Διεθνή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Παιδιού, κυρωμένη με ΦΕΚ το 1992 από την Ελλάδα) εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να παραβιάζουν τα άρθρα της ως άνω Διεθνής Συνθήκης, να χορηγούν Αποκλειστική Επιμέλεια στον ένα γονέα (μητέρα) και να υπερενεργούν μονομερώς, πρακτικά για το συμφέρον της μητέρας, παραβλέποντας ουσιαστικά και πραγματικά το Συμφέρον του Παιδιού, να έχει και τους δυο γονείς του ΙΣΟΜΕΡΩΣ στην ζωή του, μετά την διάσταση ή διάζευξη των γονέων του. 

Αντ' αυτού ο γονέας που ΔΕΝ ασκεί την επιμέλεια (πατέρας), λόγω της δικαστικής απόφασης λοιπόν κι όχι από δική του υπαιτιότητα, μεταμορφώνεται σε γονέα επισκέπτη του κάθε πρώτου ή δεύτερου Σαββατοκύριακου (αυτό συνιστά Παραβίαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) και σε μόνιμο χορηγό - χρηματοδότη δια μέσου των υπέρογκων χρηματικών διατροφών που επιδικάζουν οι έλληνες δικαστές ανεξαρτήτου των Πραγματικών Αναγκών του παιδιού, ανάλογα με την ηλικία του. 

Διότι όταν διαβάζεις σε δικαστική απόφαση ότι στην Ελλάδα "ένα παιδί επτά ετών δικαιούται μηνιαίως χρηματική διατροφή 4.000 Ευρώ, σύμφωνα με τις συνήθεις ανάγκες των συνομιλίκων του" ...τότε το μυαλό σου πάει αλλού... Φυσικά το ίδιο το παιδί ΔΕΝ τα γνωρίζει αυτά, αφού η γονέας που ασκεί την επιμέλεια του, έχει και το δικαίωμα να ομιλεί και να ενεργεί για λογαριασμό του παιδιού νομικά κατά του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια. 

Στη συντριπτική πλειοψηφία στην Ελλάδα σε τέτοιες περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με γονείς "μάνατζερ" που ασκούν την επιμέλεια και κοστολογούν τα παιδιά τους σε χρήμα και ουδόλως ενδιαφέρονται για την πραγματική ευτυχία του παιδιού, να κατανέμεται δηλαδή, ΙΣΟΜΕΡΩΣ ο χρόνος των γονιών στην ζωή του παιδιού.

Άρα λοιπόν εδώ υπάρχει μια τερατώδης ΑΝΤΙΦΑΣΗ που εσκεμμένα οι παραπάνω κύκλοι παραβλέπουν. Ενώ η ελληνική δικαιοσύνη αποφασίζει ότι ο Κύριος Υπεύθυνος για την Διατροφή του παιδιού σε χρήμα είναι ο γονέας που ΔΕΝ ασκεί την Επιμέλεια, από την άλλη τον υποβαθμίζει σε ρόλο περιστασιακού επισκέπτη στην καθημερινότητα του παιδιού του, όχι όμως από υπαιτιότητα του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια. 

Εδώ εμφανίζεται πραγματικά το τι ιδιοτελώς επιδιώκουν αυτοί οι κύκλοι που ισχυρίζονται ότι "μονογονείς" θα πρέπει να θεωρούνται και οι γονείς που ασκούν την Επιμέλεια των παιδιών (σε ποσοστό 97% μητέρες στην Ελλάδα) σε περίπτωση διαζυγίου. 

Να υπενθυμίσουμε σε αυτούς τους "κύκλους" ότι, ουδέποτε στα ελληνικά δικαστικά χρονικά δεν υπάρχει περίπτωση που κάποιο παιδί να διατύπωσε την φράση: "η δικαστική απόφαση επιμέλειας-επικοινωνίας είναι υπέροχη, αφού μου στερεί τον ένα γονέα μου (πατέρα) στην καθημερινότητα μου". 

Αντίστοιχα, ουδέποτε διατυπώθηκε από γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια η φράση: 

"η δικαστική απόφαση επιμέλειας-επικοινωνίας είναι υπέροχη, αφού μου στερεί τα παιδιά μου, χωρίς την θέληση τους και την δική μου, και με μετατρέπει σε επισκέπτη στην ζωή τους".

β) Οι γονείς που ασκούν την επιμέλεια του παιδιού σε περίπτωση διαζυγίου, και τους έχει ανατεθεί με δικαστική απόφαση. 

Από μόνο του το ποσοστό 95 % - 97 % στην Ελλάδα για την Αναιτιολόγητη ανάθεση της επιμέλειας των παιδιών στην μητέρα σε περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου λέει πάρα πολλά. Έχουμε δηλαδή την εφαρμογή ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ των γονέων, λόγω φύλου. Αυτό συνιστά Ρατσιστική και Σεξιστική ενέργεια σύμφωνα με τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Δεκάδες Χιλιάδες είναι τα παραδείγματα και τα περιστατικά Γονικής Αποξένωσης, Γονικής Χειραγώγησης, Ψυχολογικών αλλά και Συναισθηματικών Εκβιασμών, πολλές φορές και με την άσκηση Σωματικής Βίας  στην χώρα μας, με τα παιδιά των διαζυγίων να υποφέρουν και στο παρόν αλλά και στο μέλλον στη ζωή τους. 

Ο απόλυτος κυρίαρχος, Μονοκράτορας, στην καθημερινότητα της ζωής ενός παιδιού, δηλαδή ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια του, έχει το παράτυπο δικαίωμα βάσει δικαστικής αποφάσεως, να διαμορφώνει και να επιβάλλει κατά το δοκούν, τις όποιες απόψεις του πάνω στο παιδί και με οποιοδήποτε τρόπο (ψυχολογική βία, σωματική βία κλπ). Ιδιαίτερα τις εκδικητικές και στρεβλές αντιλήψεις που έχει για τον γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια, συνήθως για τον πατέρα του παιδιού. Τα καθημερινά παραδείγματα είναι ότι Δεκάδες Χιλιάδες αγαπημένοι πατέρες, έχουν χάσει κάθε επαφή με τα παιδιά τους, από υπαιτιότητα της μητέρας που ασκεί την επιμέλεια των παιδιών.

Ο/Η Μονοκράτορας γονέας, έχει επίσης το παράτυπο δικαίωμα, να ενεργεί μονομερώς για σημαντικά πράγματα που αφορούν το παιδί, όπως είναι η μόρφωση του και η υγεία του, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την γνώμη του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια του παιδιού αλλά εξακολουθεί να διατηρεί την γονική μέριμνα.

Ο/Η Μονοκράτορας γονέας, που ασκεί την επιμέλεια του παιδιού, έχει επίσης το παράτυπο δικαίωμα, να εμποδίζει με οποιοδήποτε τρόπο και την έστω αυτή ελάχιστη επικοινωνία του παιδιού με τον άλλο γονέα (Χιλιάδες είναι οι Καταγγελίες και οι Μηνυτήριες Αναφορές για Παρεμπόδιση Επικοινωνίας Γονέα - Τέκνου, από αποκλειστική υπαιτιότητα της γονέα που ασκεί την επιμέλεια). 

Η συνήθης δικαστική πρακτική στην Ελλάδα έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι αυτοί οι γονείς (στην πλειοψηφία μητέρες) ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ ουσιαστικά και πραγματικά, λόγω φύλου, παρόλο που π.χ. η Παραβίαση Δικαστικής Αποφάσεως Επικοινωνίας συνιστά και σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, ΚΑΚΗ ΑΣΚΗΣΗ της ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ. 

Άρα κι εδώ έχουμε ξανά Σεξιστική και Ρατσιστική αντιμετώπιση και συμπεριφορά προς τον γονέα που ΔΕΝ ασκεί την επιμέλεια του παιδιού αλλά διατηρεί την γονική μέριμνα (στην πλειοψηφία πατέρες).   

Εν κατακλείδι, από τα δύο παραπάνω πραγματικά επιχειρήματα, ευκόλως διαπιστώνουμε το τι πραγματικά επιδιώκουν, αυτοί οι στρεβλοί πλέον κύκλοι και άνθρωποι, με ιδιοτελείς σκοπούς που χειραγωγούν και θέλουν να πείσουν την ελληνική κοινωνία και γνώμη, ότι ο γονέας που δεν ασκεί την επιμέλεια -συνήθως ο πατέρας στην Ελλάδα-  από δική του υπαιτιότητα χάνει την επαφή με τα παιδιά του μετά το διαζύγιο, και ότι το παιδί μεγαλώνει μόνο με τον ένα γονέα, οπότε χρήζουν ιδιαίτερης οικονομικής μεταχείρισης από την πολιτεία, ως "μονογονείς".

Πρώτα από όλα οι ίδιοι αυτοί οι υποτιθέμενοι "μονογονείς" ή ψευδομονογονείς, εκ πεποιθήσεως εκδηλώνουν το μίσος τους προς τον άλλο εν ζωή γονέα του παιδιού τους, σα να μην γνωρίζουν ότι Χρειάζονται ΔΥΟ για να φέρουν στο κόσμο ένα παιδί ή σα να μην είχαν και Ποτέ γονείς οι ίδιοι τους.  

Κι αν έχετε παρατηρήσει, ΟΛΕΣ οι επιδιώξεις των εν λόγω κύκλων των ψευδομονογονέων -διαζευγμένων που ασκούν την επιμέλεια των παιδιών και έχουν εξίσου την γονική μέριμνα και με τον άλλο γονέα-, έχουν να κάνουν ΠΑΝΤΑ σε σχέση με την οικονομική ωφέλεια, σε βάρος των υπολοίπων κοινωνικών ομάδων και σφαιτερίζονται τα δικαιώματα των πραγματικών μονογονέων (χήρες με παιδιά, χήροι με παιδιά) και σε καμιά περίπτωση με την ψυχική υγεία των παιδιών τους.

Ευτυχώς όμως ο νόμος δεν έχει την ίδια άποψη, άλλωστε πως θα μπορούσε (;), αφού αυτό ΑΜΕΣΑ θα σήμαινε πρακτικά ότι η πλειοψηφία των παιδιών στην Ελλάδα, δηλαδή τα παιδιά των διαζυγίων, θα ήταν "ορφανά", χωρίς δηλαδή να έχουν τον πατέρα τους εν ζωή.

Πάμε λοιπόν να δούμε Ποιοί είναι Μονογονείς σύμφωνα με την Ελληνική Νομοθεσία.

- Σε διευκρίνιση του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης (αναφερόμενη στο άρθρο 7 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος) σχετικά με τον ορισμό του/της προστάτη μονογονεϊκής οικογένειας και το τέκνο που τον/την βαρύνει φορολογικά ορίζεται ότι: 

"Προστάτης μονογονεϊκής οικογένειας θεωρείται αυτός που ασκεί εν τοις πράγμασι και κατ’ αποκλειστικότητα τη γονική μέριμνα ενός ή περισσότερων ανήλικων τέκνων, αποκλειστικά στις ακόλουθες περιπτώσεις: χηρεία, ελεύθερη συμβίωση χωρίς σύμφωνο συμβίωσης, τέκνο γεννημένο εκτός γάμου, υιοθεσία τέκνου από έναν/μια μόνο γονέα".

- Στο νόμο 3838/2010 (που τροποποιεί το άρθρο 3812/2009 και αφορά τις προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα) ορίζεται ότι: 

"Γονέας μονογονεϊκής οικογένειας νοείται ο γονέας εκείνος ο οποίος, κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης πρόσληψης, ασκεί εν τοις πράγμασι και κατ’ αποκλειστικότητα ή μετά από σχετική ανάθεση τη γονική μέριμνα ενός ή περισσότερων ανήλικων τέκνων. Το δικαίωμα αυτό ασκείται από τον/την γονέα και μετά την ενηλικίωση των τέκνων και μέχρι τη συμπλήρωση του 25ου έτους της ηλικίας τους.

ii. Τέκνα μονογονεϊκής οικογένειας είναι εκείνα τα οποία μέχρι την ενηλικίωση τους είχαν τον ένα μόνο γονέα τους. Στην περίπτωση αυτή υπάγονται και τα τέκνα τα οποία στερήθηκαν και τους δύο γονείς πριν την ενηλικίωσή τους. Το δικαίωμα αυτό ασκείται από το τέκνο μέχρι και τη συμπλήρωση του 30ού έτους της ηλικίας του".

- Επίσης, σε οδηγίες του ΑΣΕΠ κατά καιρούς για τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς έχει δοθεί στα έντυπά του πάλι ο εξής ορισμός για τους μονογονείς: 

"Ως μονογονέας νοείται ο γονέας εκείνος ο οποίος, κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης πρόσληψης, ασκεί εν τοις πράγμασι και κατ’ αποκλειστικότητα ή μετά από σχετική ανάθεση τη γονική μέριμνα ενός ή περισσότερων ανήλικων τέκνων. Το δικαίωμα αυτό ασκείται από τον γονέα και μετά την ενηλικίωση των τέκνων και μέχρι τη συμπλήρωση του 25ου έτους της ηλικίας τους. 

Ενδεικτικές περιπτώσεις: χηρεία μονογονέα, άγαμη μητέρα με τέκνο χωρίς αναγνώριση από τον πατέρα, έκπτωση του άλλου γονέα από την άσκηση της γονικής μέριμνας, αφαίρεση γονικής μέριμνας του άλλου γονέα λόγω κακής άσκησης κ.λπ".

Τελικά, θα πρέπει επιτέλους να απομονωθούν τα άτομα και οι κύκλοι εκείνοι που προσπαθούν να σφαιτεριστούν τον όρο του "μονογονέα". 

Είναι απείρως μεγίστη και ειδοποιός διαφορά ενός/μιας μονογονέα που ασκεί εξ ολοκλήρου την γονική μέριμνα και που το παιδί του στερήθηκε τον άλλο γονέα από φυσικά ή από δυστυχή αίτια, όπως ο θάνατος, κι όχι από επιλογή παύσης συμβιώσεως των εν ζωή γονέων του, από έναν/μια μη μονογονέα που όταν υπάρχει δεύτερος γονέας εν ζωή ασκεί κι αυτός τη γονική μέριμνα. Βέβαια, όπως προελέχθη, τα άτομα και οι κύκλοι αυτοί έχουν ως μοναδική επιδίωξη τα προσωπικά-ατομικά οικονομικά οφέλη από την πολιτεία και σε βάρος του κοινωνικού συνόλου έχοντας ως κριτήριο μόνο τις δικές τους επιλογές.

ΜΠΑΜΠΑ ΕΛΑ

Η Κοινη Επιμελεια, Συνεπιμελεια στην Ελλαδα ειναι πραγματικο γεγονος - Ανεξάρτητη Κίνηση Γονέων για Γονεική Ισότητα.

Ανακοίνωση της Ανεξάρτητης Κίνησης Γονέων για Γονεϊκή Ισότητα για το νομοσχέδιο που περιλαμβάνει την Κοινή Επιμέλεια - Συνεπιμέλεια των τέκνων στους διαζευγμένους γονείς.

Κοινή Επιμέλεια - Συνεπιμέλεια στην Ελλάδα

Η Ανεξάρτητη Κίνηση Γονέων για Γονεϊκή Ισότητα, χαιρετίζουμε και στηρίζουμε, τον πολιτικό κόσμο, τα στελέχη του ΥΔΔΑΔ και τους υπόλοιπους φορείς, για την έναρξη διαβούλευσης και την σύσταση Ειδικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την τροποποίηση διατάξεων του Οικογενειακού Δικαίου που καθιστούν Αναγκαία και Κατεπείγουσα τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου στην Ελλάδα και ειδικά στο θέμα της Κοινής Επιμέλειας των Παιδιών, που αν θέλουμε να είμαστε σωστοί, είναι προτιμότερο να το αποκαλούμε Κοινή Ανατροφή ή Κοινή Φροντίδα των Παιδιών.

Δυστυχώς στην Ελλάδα το φαινόμενο των συγκρουσιακών διαζυγίων είναι πολύ συχνό και τις περισσότερες φορές με οδυνηρές συνέπειες για τα παιδιά. Εξυπακούεται ότι τα δικαστήρια είναι η χειρότερη εξέλιξη που μπορεί να έχουν δυο γονείς που προτάσσουν πάνω από οτιδήποτε το συμφέρον των παιδιών τους, που στην δικαστική πρακτική εντός των δικαστικών αιθουσών αυτό μεταφράζεται με αλληλοκατηγορίες μεταξύ των γονέων. 

Ένα παιδί έχει δυο γονείς που λένε και δείχνουν ότι το Αγαπούν. Αλλά υπάρχει ένας/μια δικαστής που ΕΞ-ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ το Παιδί, μέσα από μια πρόχειρη δεκάλεπτη διαδικασία, να μένει με τον ένα για την υπόλοιπη ζωή του…Μπορεί κάποιος να εξηγήσει σε αυτό το Παιδί το ΓΙΑΤΙ ???

Μια τέτοια διαδικασία είναι η ανάθεση της προσωρινής επιμέλειας του τέκνου (όπου όπως γνωρίζουμε όλοι μας μόνο προσωρινή δεν είναι) σε έναν εκ των δύο γονιών (στο 97% στην Ελλάδα στις μητέρες, σύμφωνα με έρευνα του ΓΟΝ.ΙΣ), με το πρόσχημα του «κατεπείγων» σε ένα υποτίθεται δικαστήριο, το οποίο μέσα σε λίγα λεπτά και συνήθως χωρίς κανένα στοιχείο, απλά και μόνο επειδή ένας εκ των δύο γονιών επικαλείται οτιδήποτε (αναπόδεικτους, φανταστικοί ισχυρισμοί) εις βάρος του άλλου γονιού, οι δικαστές πιθανολογούν ότι οι λόγοι αυτοί έχουν υπόσταση!!! 

Στην συντριπτική τους πλειοψηφία την κάνουν δεκτή και αυτομάτως και ως δια μαγείας, βγαίνοντας από το γραφείο του/της δικαστή (η όλη διαδικασία κρατάει περίπου 10 λεπτά), ο ένας εκ των δύο γονιών ΠΑΥΕΙ να παίζει οποιοδήποτε ουσιαστικό ρόλο στην ΑΝΑΤΡΟΦΗ του παιδιού του, ενώ ουδεμία αξία έχει πλέον ο καθημερινός λόγος του για το παιδί του (ερευνήστε τις Καταγγελίες στον Συνήγορο του Παιδιού) και το παιδί επί της ουσίας χάνει έτσι απλά έναν καθημερινά ενεργό γονιό, ο οποίος περιορίζεται στο δικαίωμα της επικοινωνίας (και μόνο ο όρος αποτελεί ντροπή για το ελληνικό οικογενειακό δίκαιο, λες και πρόκειται για δύο φίλους από το στρατό και όχι για γονιό με παιδί ή για φυλακισμένους) καταπατώντας το αναφαίρετο Δικαίωμά του να έχει και τους δύο γονείς του απόλυτα ΙΣΟΤΙΜΑ και ΙΣΑΞΙΑ ενεργούς στη ζωή του.

Ταυτόχρονα όλα αυτά έχουν άμεσο αντίκτυπο και στους γονείς του γονέα που δεν έχει την επιμέλεια του παιδιού και αυτοί είναι οι παππούδες και οι γιαγιάδες που χάνουν κάθε επαφή με το εγγόνι τους. Γονείς που δεν έχουν την επιμέλεια του παιδιού και οι γονείς αυτών (ανιόντες του παιδιού), υποβιβάζονται σε ανθρώπους και πολίτες Β΄ και Γ΄ Κατηγορίας, χωρίς ΙΣΑ ΓΟΝΙΚΑ Δικαιώματα.

Σκεφθείτε το πιο απλό, λογικό και δίκαιο: «Aν χρειάζονται δύο άνθρωποι για να κάνουν ένα μωρό, τότε δύο άνθρωποι πρέπει να φροντίζουν για ένα μωρό».

Για ακόμη μια φορά χαιρετίζουμε και είμαστε αισιόδοξοι για τις νέες Αυτονόητες μεταρρυθμίσεις που προωθεί το ΥΔΔΑΔ, ευελπιστούμε με την συγκρότηση και του Οικογενειακού Δικαστηρίου να μπει ένα ΤΕΛΟΣ στις πρακτικές συνέπειες, των απαρχαιωμένων άνισων νόμων που ισχύουν, που προκαλούν δυσκολίες στους Γονείς σε οικονομικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο και στο αδιέξοδο των δικαστικών νομικών μαχών που πρέπει να διανύσουν. Η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να σκύψει στα προβλήματα τους.

Παρακαλούμε, 

μη παραμείνετε απαθείς, σε όλα αυτά που χτίζουν την κοινωνία του αύριο, τώρα είναι η ευκαιρία σας για να επηρεάσετε και να διαμορφώσετε τις αξίες της Ελληνικής κοινωνίας. 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ! 

Η Κοινή Επιμέλεια ήδη υφίσταται στην χώρα μας και αδιάψευστος μάρτυρας μας είναι τα δεκάδες Συμφωνητικά Κοινής Επιμέλειας που υπογράφονται μεταξύ των Γονέων στον Σύλλογο ΓΟΝ.ΙΣ. (http://www.gonis.org.gr). Το μόνο που εξέλιπε τόσα χρόνια ήταν η νομοθέτηση της Κοινής Επιμέλειας, τώρα όμως παγιώνεται και θεσμοθετείται πλέον ως λύση για τους διαζευγμένους γονείς.

Πηγη ΜΠΑΜΠΑ ΕΛΑ

Ο ΓΟΝΙΣ χαιρετιζει την τροποποιηση του Οικογενειακου Δικαιου για Κοινη Επιμελεια Τεκνων.

Χαιρετισμός ΓΟΝΙΣ για την τροποποίηση του Οικογενειακού Δικαίου για Κοινή Επιμέλεια Τέκνων.

Ο μη κυβερνητικός, μη κερδοσκοπικός οργανισμός ΓΟΝ.ΙΣ χαιρετίζει την έναρξη διαβούλευσης και την σύσταση της Ειδικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την τροποποίηση διατάξεων του Οικογενειακού Δικαίου που αφορά την αναγκαία μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου και στην Ελλάδα.

Είναι καιρός να ακολουθήσουμε τις διεθνείς εξελίξεις σύμφωνα με τις επιταγές της Διεθνούς Σύμβασης Δικαιωμάτων του Παιδιού αλλά και την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Τα ζητήματα αυτά και ειδικά της από κοινού ανατροφής του παιδιού είναι πάνω και πέρα από φύλα αλλά και πάνω και πέρα από πολιτικά , συνδικαλιστικά, συντεχνιακά, οικονομικά ή άλλα συμφέροντα. Άλλωστε μας αφορά όλους πρωτίστως ως γονείς.

Έχουν προηγηθεί ήδη κράτη όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Δανία, οι Σκανδιναβικές χώρες αλλά και πρόσφατα η Τσεχία, η Σλοβακία κ.α. Είναι ώρα και στην Ελλάδα, μετά την αλλαγή του οικογενειακού Δικαίου το 1983 να γίνει επιτέλους το επόμενο βήμα με τελικό στόχο την ολοκλήρωση του.

Η οικονομική κρίση, η αύξηση των διαζυγίων, η εκρηκτική αύξηση των παραβιάσεων των δικαστικών αποφάσεων επικοινωνίας τέκνων, οι συχνές μετεγκαταστάσεις του ενός γονιού με το παιδί σε μεγάλες αποστάσεις από την αρχικά συμφωνηθείσα οικογενειακή στέγη ακόμα και σε άλλη χώρα αλλά και η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα καθιστούν το βήμα αυτό αναγκαίο πρωτίστως για τα παιδιά αλλά και για τους γονείς.

Η Διεθνής Σύμβαση Δικαιωμάτων του Παιδιού μας δείχνει το δρόμο στο μέλλον. 

Το υπέρτερο συμφέρον του παιδιού είναι να έχει και τους δυο γονείς του, καθημερινά και ανεξάρτητα από οικογενειακή κατάσταση. Κάθε παιδί έχει ανάγκη να το ανατρέφουν και οι δύο γονείς του καθώς αυτοί είναι διαφορετικοί και εξίσου αναγκαίοι για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του. Όλοι οι εμπλεκόμενοι και πρώτα από όλα οι ίδιοι οι γονείς θα πρέπει να θέτουν ως προτεραιότητα τους το παιδί, το συμφέρον του οποίου υπερτερεί του συμφέροντος κάθε άλλου καθώς και κάθε επιθυμίας ή ανάγκης του ενός ή και των δύο γονέων του. 

Η πολιτεία οφείλει, δια των εκπροσώπων της, να εξασφαλίσει στο παιδί και στους γονείς τη γονεϊκή σχέση κατά προτεραιότητα, πριν ικανοποιήσει οποιαδήποτε άλλη επιθυμία ή ανάγκη των γονέων του. Ιδιαίτερα στο διαζύγιο είναι απαραίτητο να προϋπάρχουν πριν την όποια δικαστική κρίση όλα τα στοιχεία και οι εκθέσεις ειδικών που θα εξασφαλίσουν αφενός την δίκαιη δίκη αλλά και το καλύτερο γονεϊκό πλάνο ανατροφής για το παιδί και τους γονείς. Συχνά αυτό ήδη επιτυγχάνεται στο χωρισμό στην πράξη, είτε αργότερα, είτε από την αρχή με την συνδρομή ειδικών, όπως του Κέντρου Στήριξης Οικογενειακών Σχέσεων του μκο ΓΟΝ.ΙΣ.

Ήδη έχουν υπογραφεί στον ΓΟΝ.ΙΣ. πολλές τέτοιες συμφωνίες για κοινή επιμέλεια και με κοινό γονεϊκό πλάνο ανατροφής και λειτουργούν εξαιρετικά.

Στην περίπτωση όμως που δεν συμφωνήσουν οι γονείς οι εκπρόσωποι της πολιτείας με την σειρά τους οφείλουν να εκτιμούν στην ουσία τις προτεινόμενες προτάσεις και των δύο γονέων, χωρίς προκαταλήψεις και παρωχημένα στερεότυπα, με βεβαιότητα να καταλήγουν όχι ποιος γονιός είναι ο καλύτερος αλλά ποιο σχέδιο είναι ποιο κατάλληλο για το συγκεκριμένο παιδί με τους συγκεκριμένους γονείς. Ζητούμενο για όλους θα πρέπει να αποτελεί η λεπτομερέστατη αποτύπωση των δυνατοτήτων και γονεϊκών ικανοτήτων των δυο γονέων σε ένα σχεδόν ισότιμο μοίρασμα του χρόνου φροντίδας του παιδιού με ταυτόχρονο μοίρασμα των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων στους γονείς.

Κατά τη διεθνή εμπειρία αλλά και τα διδάγματα της σύγχρονης επιστήμης, η διάσταση ή το διαζύγιο των γονέων δεν θα πρέπει κατ’ ανάγκη να οδηγεί στη διάρρηξη της κοινής επιμέλειας των παιδιών και από τους δύο γονείς, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, όπου η επιμέλεια απονέμεται από το δικαστήριο στον ένα γονέα.

Ο κανόνας θα πρέπει να είναι η διατήρηση της κοινής επιμέλειας, προκειμένου να εξασφαλισθεί η ολοκλήρωση της προσωπικότητας του παιδιού και η διατήρηση των σχέσεών του τόσο με τον πατέρα όσο και με τη μητέρα του. 

Τα δεδομένα μας οδηγούν στην υιοθέτηση της άποψης, ότι είναι αναγκαία η νομοθετική ρύθμιση για την διατήρηση της Κοινής Επιμέλειας των τέκνων στην περίπτωση του διαζυγίου και εν γένει στην εξασφάλιση της αναγκαίας παρουσίας και των δυο γονέων στην καθημερινότητα του παιδιού σε κάθε περίπτωση. Στόχος είναι η υποχρέωση των γονέων για συν-ανατροφή των παιδιών.

Οι συνθήκες ενός χωρισμού πιθανόν να καθιστούν αναγκαία ακόμα και την Δικαστική μεσολάβηση ή και την Δικαστική διαδικασία στα πλαίσια Οικογενειακού Δικαστηρίου. Τα οικογενειακά δικαστήρια είναι η μόνη λύση. Τα θέματα διαζυγίου και ανατροφής των παιδιών χρήζουν ιδιαίτερα προσεκτικής προσέγγισης, με εξειδικευμένους δικαστές στο οικογενειακό δίκαιο που θα πλαισιώνονται και θα υποστηρίζονται από ειδικούς. 

Ο ρόλος του παιδιού, μέσα στο αναδιαρθρωμένο αυτό οικογενειακό πλαίσιο της διαζευγμένης οικογένειας, δεν είναι να γίνει κάτοικος ενός ονειρικού κόσμου που κατασκευάζουν οι ενήλικες για αυτό, αλλά να λάβει ρόλο σκεπτόμενου και δρώντος ατόμου. Μέσα από τις σωματικές και κοινωνικές αλλαγές που βιώνει, καθώς και τις μεταβαλλόμενες προσδοκίες που ζητούνται από αυτό, καλείται διαρκώς να αναπροσαρμόζεται, κάτι που κάθε άλλο παρά παθητικό το καθιστά.

Ταυτόχρονα καλούνται και οι γονείς να αναπροσαρμόσουν τόσο τις απόψεις τους για την παιδική ηλικία, όσο και για τον ρόλο του ενήλικα ως προς το παιδί. Η αμφισβήτηση των στερεότυπων και παρωχημένων αντιλήψεων μας οδηγεί στην επανεξέταση των θεσμικών δεδομένων, βάσει των οποίων διαμορφώνονται οι σχέσεις μεταξύ παιδιών και των χωρισμένων γονέων τους, καθώς και της θέσης του παιδιού ευρύτερα στο κοινωνικό πλαίσιο. 

Ο ορισμός τελικά του παιδιού διαζευγμένων γονέων και της εξουσίας που αυτό ασκεί στο οικογενειακό του περιβάλλον, θέτει ζητήματα επαναδιαπραγμάτευσης όσον αφορά την επιτήρηση, την προστασία, την αυτονόμηση, τη συμμετοχή, τις ανάγκες και τα δικαιώματά του. Το οικογενειακό δικαστήριο θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα δίκτυο επικοινωνίας το οποίο θα υποστηρίζει τη βελτίωση των προοπτικών όσον αφορά τις διαζευγμένες οικογένειες.

Η φροντίδα σε συνδυασμό με την εξειδικευμένη γνώση θα δημιουργήσουν ένα νέο πλαίσιο κατανόησης των προβλημάτων που ανακύπτουν. 
Οι Δικαστικές αποφάσεις θα πρέπει να συνάδουν με την αλήθεια. Δεν χρειαζόμαστε «συνήθεις» αποφάσεις που να ρυθμίζουν την ζωή των παιδιών ως «είθισται» αλλά πραγματικές κρίσεις που να δίνουν λύσεις στις ανάγκες των παίδων. Τα «είθισται» δεν συνάδουν με την αλήθεια και δεν εξυπηρετούν τελικά κανένα.

• Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να διατηρούν μια διαρκείας σχέση αγάπης και στοργής και με τους δύο τους γονείς.

• Τα παιδιά έχουν ανάγκη να προστατεύονται από τον κίνδυνο να χάσουν επαφή και επικοινωνία με τον ένα από τους δύο γονείς.

• Θα πρέπει να αντιμετωπίζονται και οι δύο γονείς με όρους ίσης μεταχείρισης και να προκρίνεται κατά κανόνα η κοινή ανατροφή και κοινή γονική μέριμνα και επιμέλεια (νομική και φυσική) των παιδιών.

• Ο κάθε γονέας συμβάλλει με το δικό του μοναδικό τρόπο στην ανάπτυξη των παιδιών του.

• Τα οικογενειακά δικαστήρια θα πρέπει να υποστηρίζονται από δημόσιες υπηρεσίες μεσολάβησης.

• Η δικαστική αντιδικία δεν μπορεί να αποτελεί την επιθυμητή λύση για την επίλυση θεμάτων που αφορούν τα παιδιά μετά το διαζύγιο.

Χαιρετίζουμε λοιπόν την πρόθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου που αποτελεί πολιτική προτεραιότητα του ΥΔΔΑΔ, ως εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών και ειδικώς των γονέων που επιθυμούν να συν-ανατρέφουν τα παιδιά τους ανεξάρτητα από οικογενειακή κατάσταση.

Στον οργανισμό μας έχουμε μέλη γονείς που βρίσκονται εντός ή εκτός γάμου, σε διάσταση ή διαζευγμένους, γονείς με σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης ή με παιδιά υιοθετημένα κ.α.

Κανείς δεν γεννιέται γονιός, γίνεται. 

Οι γονείς σήμερα συμμετέχουν ενεργά και οι δύο στην ανατροφή των παιδιών, καθώς αφενός το επιθυμούν, αφετέρου οι συνθήκες εργασίας και των δύο γονιών το επιβάλλουν, ώστε να αντεπεξέλθουν στις πολύπλευρες πια ανάγκες της ανατροφής ενός παιδιού. Όπως ήδη γνωρίζετε, και πέρα από τα υπομνήματα μας και το σχέδιο νόμου που σας έχουν κατατεθεί το 2013 και 2014 είμαστε πάντα παρόντες και στην διάθεση σας για οποιαδήποτε συνεργασία.

Ως ενήλικες, ας μην ξεχνάμε, χωρίζουμε σαν ζευγάρι μένουμε πάντα γονείς.

Δ.Σ. ΑΜΚΕ - ΓΟΝ.ΙΣ.

Καλαποθαράκος Δημήτρης

Συργανίδης Αντώνης

Σαραφιανός Νικόλαος

Το παρόν έχει κατατεθεί στο ΥΔΔΑΔ στο γεν. Πρωτ. με αριθμό πρωτ. 97838 καθώς και στα ειδικά πρωτόκολλα της ηγεσίας του ΥΔΔΑΔ

Σύσταση Νομοπαρασκευαστικής στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για την τροποποίηση διατάξεων του Οικογενειακού Δικαίου για κοινή επιμέλεια.

από την Δημόσια διαβούλευση.

"3.1.3. Μέτρα για την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων περί επιμέλειας και επικοινωνίας παιδιών με τον γονέα με τον οποίο δεν διαβιούν

Κοινή επιμέλεια τέκνων: Κατά τη διεθνή εμπειρία αλλά και τα διδάγματα της σύγχρονης επιστήμης, η διάσταση ή το διαζύγιο των γονέων δεν θα πρέπει κατ’ ανάγκη να οδηγεί στη διάρρηξη της κοινής επιμέλειας των παιδιών και από τους δύο γονείς, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, όπου η επιμέλεια απονέμεται από το δικαστήριο στον ένα γονέα. Ο κανόνας θα πρέπει να είναι η συνέχιση της κοινής επιμέλειας, προκειμένου να εξασφαλισθεί η ολοκλήρωση της προσωπικότητας του παιδιού και η διατήρηση των σχέσεών του με τον πατέρα και τη μητέρα του. 

Η υιοθέτηση του θεσμού της κοινής επιμέλειας θα εξαλείψει σε μεγάλο βαθμό την ανάγκη για δικαστικές διενέξεις περί επιμέλειας και επικοινωνίας.

Κοινή Επιμέλεια των τέκνων μετά τη διάσταση ή το διαζύγιο των γονέων τους. Πρόκειται για σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση που εντάσσεται στο έργο της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής ΥΔΔΑΔ για την αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου"

Κοινη Επιμελεια παιδιων και στην Ελλαδα

Η Κοινή Επιμέλεια των Παιδιών είναι πρωτίστως ζήτημα της Κοινής Ανατροφής των Παιδιών και Συνεργασίας των Γονέων που βρίσκονται σε διάσταση ή σε διαζύγιο.

Δείτε το βίντεο από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR στις 17-11-2014

ΜΠΑΜΠΑ ΕΛΑ